Nationaal park Manuel Antonio

Om 6.30 nemen we de bus naar het park (6 km) om als één van de eersten in het park te zijn. In  ieder geval voor de kuddes Costa Ricanen die  de zeer mooie stranden met koelboxen als dag uitstapje gebruiken. Ze betalen ook meer 1600 colonnes (ca € 2,70) terwijl buitenlanders $ 16 aftikken. Dat hebben we niet eerder gezien hier.

Het eerst uur is het in ieder geval nog heerlijk rustig en we nemen het eerste pad dat een gids ons bij de ingang heeft gewezen. We zien twee coatis (hele grote cavia's op hoge poten), wat vogels waarvan we de nemen zonder gids niet kennen maar eentje zal wel de orange brested honey creeper of zoiets zijn, zo zag ie er wel uit en Wiebe ziet nog een geel met zwart gekleurde kikker. We 'ontbijten' bij de waterval en als we terugkeren op het hoofd pad zijn de eerste groepen toeristen ons gepasseerd. Die hebben allemaal een gids dus is het al snel weer wat rustiger. Ook zonder gids zien we brulapen (je staat elke keer weer vebaasd wat een imponerend geluid die pruduceren, ze staan dan ook bekend als één van luidruchtigste diersoorten), cappuchin apen en een paar luiaards. Als we het eerste strand in het park bereiken is het ook daar nog lekker rustig, dus nemen we een frisse duik in het kalme water. Als we na een uurtje weer verder gaan wordt het al druk. We gaan naar één van de verste punten van het park en dat is voor de meesten te veel gevraagd. We komen nog maar een handvol diehards tegen die de inspannende wandeling durven te maken. De paden zijn overigens allemaal goed verzorgd, denk niet dat we hier met van die grote messen ons een weg door de jungle moeten banen. Het gaat regelmatig wel steil omhoog met trappen en het is toch al weer zo'n 35 graden. Onderweg zien we nog een aantal kleurige hagedissen en een flinke salamander, of andersom en Judith en Jurre spotten een racoon (wasbeer). We worden beloond met een aantal geweldige uitzichten over de jungle van het park en de zee. We denken heel even zelfs een walvis te zien (die kans is aanwezig vanaf de kust) maar er is geen soort die zo stil kan blijven liggen als deze rots.

We hebben dan al een paar liter vocht verloren dus prijzen we ons gelukkig dat we voldoende water hebben meegesjouwd.

Ondertussen zijn we op weg naar de andere kant van het park en komen weer langs het eerste strand. Daar is het inmiddels erg druk geworden. Wij steken zo'n honderd meter verder door naar een volgende strand (met bomen die zeer giftige appeltjes dragen) en het is op slag weer rustig. We koelen even lekker af in zee, die ook ruim 25 graden isen genieten van de hoge golven. Het begint dan te regenen waarop het strand leegstroomt. Wij blijven in het heerlijke zeewater want dat is warmer dan de regen. Pas als twee racoons onze spullen dreigen mee te nemen geven we ons gewonnen en gaan we maar richting uitgang. Het park sluit al om 16.00 dus heel veel langer kunnen we toch niet blijven. We nemen nog een ander pad en zien tientallen blauw met oranje gekleurde krabben. Op het hoofdpad aangekomen blijven we veel apen zien en zien we zelfs de kleinste aap van CR, de moco tito (met een oranje kleurige vacht)
Ook steekt er een Venado over, een hertensoort.

We hebben zonder gids nergens zo veel dieren gezien als hier en het is een erg mooi nationaal park. Als we weer terug zijn in Quepos toch nog maar even een duik in het zwembad. We eten in hetzelfde restaurant waar we gisteren hebben gelunchd. Ook op zondagavond is er veel dicht en hier is het gezellig druk.

Morgen kunnen we uitslapen want we nemen pas om 9.30 de bus naar Domincal om daar een paar dagen aan het strand te relaxen.