Puerto Viejo de Sarapiqui; een heerlijke tusenstop

Vandaag reizen we verder naar Puerto Viejo de Salamanca. We wilden eerst direct door naar La Fortuna maar omdat dat een hele lange dag reizen zou zijn met 5 keer overstappen, plakken we Sarapiqui er tussen. We zien wel hoe lang we daar blijven en hebben een erg leuk B&B op het oog bij birdwatcher en 'natuur-voorvechter' Alex Martinez op zijn Posada Andrea Christina (ff googelen naar zijn website). We zijn wel toe aan even ietsjes meer luxe dan met zijn vijven in een verlopen krappe hostelkamer. En we zullen zeer zeker niet teleurgesteld worden bij het uitgeven van wat extra Colonnes (sterker nog het wordt een geweldig verblijf), maar daarover later meer.

We reizen dus vanuit Tortuguero eerst een uur met de boot naar La Pavona. Dan moeten we ruim een uur wachten op de bus naar Cariari waar we plannen iets te kunnen eten. Dat wordt hem niet want de bus naar Guapiles staat al klaar voor vertrek. Snel rugzakken overladen, kaartje kopen en verder. Drie kwartier later komen we daar aan waar onze buschauffeur er direct uitspringt om voor ons de reeds vertrekkende bus naar Sarapiqui tegen te houden. Dus ook hier heel snel overstappen. Een uur later zijn we al op de plaats van bestemming, sneller dan verwacht. Onderweg komen we nog de zoon tegen van de eigenaar van ons vorige hostel, een atleet in wording, waar we een praatje mee maken. Lekker toevallig. Hij spreekt ook nog eens goed engels. Dat is niet iedere Costa Ricaan gegeven.

We staan dus op het busstation van Sarapiqui en overwegen nog heel even alsnog door te reizen maar besluiten dat toch niet te doen. Erg goed besluit zoals later zal blijken. Maar hoe vinden we nu ons geplande B&B in een veel minder toeristische stad waar we een beetje onverwacht belanden. We spreken een taxichauffeur aan die het gelukkig kent en die ons in twee ritjes naar de rand van de stad brengt. Met bagage passen we niet in een taxi. In India pasten we nog wel met zijn vijven en bagage in een tuktuk maar dat gaat niet meer met drie pubers.

Als Hilke en ik als eerste aankomen lopen we direct de eigenaar tegen het lijf en als we de zeer leuke, kleurige cabinas (gelegen in een mooie tuim) hebben gezien kan de taxichauffeur de anderen ophalen.

De rest van ee middag lezen we een boek in de hangmat, doen een powernapje en een spelletje.

Ook overleggen we met onze aardige gastheer wat we kunnen gaan doen. We besluiten dat de volgende dag vogels te gaan spotten maar ook hier kan de regen spelbreker zijn dus we zullen dat de volgende dag verder afstemmen.

'S avonds eten we in Sarapiqui weer een pizza (family size) en lopen nog even over de kermis. Die ziet er hetzelfde uit als bij ons inclusief botsauto's en draaimolen. We eten een sugarspider als toetje en lopen daarna terug.

De volgende ochtend staat ons ontbijt om 7.30 klaar met goede koffie en thee, verse meloen, papaya, mango, ananas, home made bread and cheese en verse lemon juice uit eigen tuin. We krijgen daarbij gezelschap van veel mooi gekleurde vogels inclusief een paar Aracaris ( familie van de toekan), die afkomen op het fruit. Die ochtend zagen we al een grote lizard, iguana, kolibri en kalkoengier in de tuin.

Het had die nacht veel geregend. We spreken toch met Alex af dat we die middag op zoek naar naar de bedeigde Green macaws en naar de Scarlet macaws. Een van de grootste papagaai soorten die hij mede helpt te beschermen. Dat wordt gedaan door voorlichting en financiele steun aan de eigenaren van bomen waarin deze vogels zich voortplanten. Het gaat de laatste jaren al wat beter. Dus wachten we tot 14.30 met een onbestemd gevoel dat als het gaat regenen we een dag echt hebben verloren. We herhalen onze activiteiten van de vorige middag.

Om 14.30 stipt is Alex terug van de 'babyshower' van zijn dochter en vertrekken we naar blijkt naar zijn eigen terrein in de heuvels waarop hij bomen met vruchten heeft staan waar veel vogels op af komen.

Tot onze hele grote verassing zien we meerdere toekans incl. de toekan met regenboogsnavel. Geweldige vogels met felle kleuren waar je bijna een zonnebril voor nodig hebt. Daarnaast veel kolibris en ook een kleurrijk familielid van het nationale vogeltje de Quetzal. We kijken onze ogen uit en elkaar meerdere keren aan dat dit toch wel erg gaaf is. Dan hoort Alex de roep van ara's. De macaws komen er aan zegt ie. En een half uurtje laten staan we bijna oog in oog met een koppel Scarlat macaws en zien we twee groene verderop vliegen. Die komen jammer genoeg niet onze kant op maar wat een grote en kleurrijke vogels zijn die macaws. Met de felrode kleur zie je ze al van honderden meters ver aankomen.

Honderden foto's geschoten waarbij vooral de kolobris lastig zijn vast te leggen.

Kortom een onvergetelijke middag met een gepasioneerde gids die erg veel kennis van de vogels heeft. Erg voldaan rijden we terug, dit is precies waarvoor we naar Costa Rica zijn gekomen.

We eten in de stad bij Bambu lokale arroz con pollo en pescado en besluiten om morgenvroeg even na te genieten met nog zo'n lekker ontbijt en pas de bus van 10.30 naar La Fortuna te nemen.