Ha Long Bay en Hanoi

Donderdag 26 juli
En dan is het tijd voor Halong Bay, en vanaf de kant waar wij zitten op Cat Ba is dat eerst Lan Ha Bay. We zitten met een groep op een boot die familie eigendom is en waar de familie tours organiseert. Een deel woont ook aan boord. We varen eerst door Lan Ha Bay waarna we aanleggen en 1,5 kaan kayakken. Schitterend tussen de kalkrotsen en waarbij we als onder een viaduct naar een andere baaitje roeien. Daarna is het tijd voor lunch en lijken we voor niets lange tijd te wachten. Er wordt gewacht totodat een ' storm ' voorbij gaat maar ze vergeten ons dat te vertellen. Verder door de baai gaan we voor anker en kunnen we een uurtje zwemmen in het daar kraakheldere water. Overal rijzen de kalrotsen, groot en klein op uit het water. Echt heel erg mooi, en we zullen morgen als we van bovenaf op Lan Ha Bay uitkijken zie hoe bijzonder dit natuurfenomeen is. Dan verder door Ha Long Bay met veel drijvende vissershuisjes en kleine drijvende dorpjes. Het uitzicht na elke kalkrots is weer minstens even mooi. We leggen als laatste nog aan op Monkey eiland maar dat is weer typisch dagvulling en voegt weinig toe. Aan het einde van de middag zijn we terug in de haven van CatBa, weer een ervaring rijker. De avond vullen we weee met de gebruikelijke activiteiten, eten, drinken, spelletje en film.

Gelukkig is de stroomuitval die afgelopen nacht begon opgelost. We moesten het vannacht zonder airco doen en dat was pittig warm en onrustig. De stad gonsde namelijk van de generatoren die bij elkaar een enorme herrie maakten. Eentje ronkte er vlak onder ons raam.

Vrijdag 27 juli
Een lazy day vandaag. We ontbijten bij My way met lekkere sandwiches en koffie. Dan op weg naar het Cannon Fort, een oude kleine militaire basis, strategisch hoog gelegen op het eiland. Eerst nog even pinnen en dat kost wat moeite want er is maar één pinautomaat op het eiland waar wij terecht kunnen en dan kunnen we die ook nog moeizaam vinden ook.

Uiteindelijk lukt het en kunnen we omhoog. We krijgen een kleine uitstalling met wat kanonnen en een minimuseum te zien. Niet bijzonder interressant meer na alles wat we al gezien hebben. Wat wel bijzonder is is het uitzicht over Lan Ha Bay. Dat is volgens de Lonely Planet één van de mooiste van Vietnam. Dat het mooi is is zeker. We zien eigenlijk maar een deel van het landschap, het karstgebergte. Wat we niet kunnen zien maar waar we gisteren overheen vaarden is het water tussen alle rotsen door. Nu lijkt het een aaneengesloten gebergte met af en toe een glimp van water. Wij weten beter en dat maakt het uitzicht speciaal. Er is een klein cafeetje waar we wat drinken. Dat zal dan ook wwl het cafe zijn met het mooiste uitzicht van het land. Wiebe eet en passent nog even een fried rice want die heeft al weer honger.

We blijven nog even van het uitzicht genieten en lopen dan terug baar de stad, op naar het laatste strand dat we nog niet hebben gezien. We eten fish en chips (met heerlijke tartaarsaus) op zijn Vietnamees bij Casa Bonita, dat een Nederlandse eigenaar heeft. Klinkt logisch. Voor de eerste keer in drie weken eten we tegelijk omdat alle bestelling gelijktijdig worden geserveerd. Ook weer een erg leuk restaurantje zoals we er al velen hebben gehad, nu twee etages hoog als een hoge stadswoning, met veel groen en dakterras.

We lopen bijna drie kilometer langs de vissershaven van Cat Ba, daar waar de meeste anderen het doen met een electrisch wagentje, die rijden af en aan vanuit de stad naar het strand. Die missen dan wel het zicht op het leven op het water. Er zijn weer drijvende huisjes waar ook steeds een vissersbootje bij ligt. Ook liggen er wat drijvende restaurantjes die we maar overslaan want je wordt er gewoon zeeziek. Tussen de bootjes en huizen is er een levendige handel in vis. Die wordt uit kleine sampanbootjes door kleine pezige vrouwtjes met die leuke hoedjes doorverkocht naar mensen aan de wal. Superleuk om naar te kijken en nog wat mooie plaatjes te schieten met de telelens, die ik daardoor niet voor niets drie weken heb meegesjouwd ( de meeste fotos maken we op de telefoon tegenwoordig). Eigenlijk kun je zoiets ook één van de hoogtepunten noemen, simpelweg kijken naar het dagelijks leven van de Vietnamesen. Meestal realiseren we zoiets pas later.

Nog zo'n leuke is dat er steeds meer vooral Vietnamese toeristen (die hebben ook vakantie) en ook chinezen langskomen op weg naar het strand nemen we aan. Dat moet dan toch wel een aardig strand zijn gezien de hoeveelheid. Als we dichterbij komen zien we nog niets maar neemt het lawaai vergelijkbaar met dat van een enorme kippenstal toe. Als we dan zicht krijgen op het strand schieten we bijna in de lach en kijken we elkaar wat ongelovig aan. Ook hier weer een ienieminie strand met een stenen kade, bar en strandbedden en ongelofelijk veel mensen in en langs het water. Het zijn er zo ongelofelijk veel dat je je niet kunt voorstellen dat iemand dit leuk vind. Blijkbaar toch wel. Er is ook nog de bouw aan de gang van een enorm hotel dat een zijde van het kleine baaitje helemaal opslokt, onbegrijpelijk om zoiets hier te bouwen.

We blijven even zitten om het schouwspel te bekijken en gaan dan terug richting stad. Ook wij willen nu wel zo'n electrisch karretje nemen maar we mogen niet instapppen. Niemand die het ons uitlegt en we snappen er niets van. Lijkt ons toch gewoon een taxi systeem. Dan maar lopen en dat is ook nu weer het leukst want we lopen dezelfde weg langs de haven, die weer net zo leuk is als op de heenweg.

We eten beneden bij hetzelfde restaurant waar we de eerste avond zo lekker hebben gegeten. Nu niet op het dakterras maar beneden aan straat. Daarna een espresso en fruit salad met yoghurt bij My Way en dan naar bed, waar ik een Tom Dumoulin nog kan zien in de laatste bergetappe, wat een held.

Morgen, op de terugvlucht na, de laatse verplaatsing, naar ons negende hostel/hotel in Hanoi.

Zaterdag 28 juli
Onze bus vertrek pas om 9.00 zodat we rustig kunnen ontbijten. Toch nog maar een keer bij My Way, dat nu door voornamelijk Nederlandse gasten wordt gekleurd.

Dan terug naar het hostel waar we door de bus worden opgehaald.

Eerst een stuk naar de haven, dan met de pont naar de overkant en dan in een andere bus verder. Voorspoedig tot het moment dat we de bus uitstappen, bagage moeten pakken en naar de boot moeten lopen. Het begint enorm te regenen, niemand is voorbereid, ponchis in allerhaast aan, dan ook de flightbags om de rugzakken maar we zijn te laat. Er is al veel nat, inclusief wij zelf. De boot is zo'n roestig barrel waar het water naast de regen met bakken tegelijk door alle hoeken en kieren komt. Als we aan overkant weer in de bhs stappen is het weer droog. Hopelijk zijn onze kleren in de grote rugzak nig droog. Spullen in de kleine rugzakken, boek, fototoestel, spelletjes en zo zijn op zijn minst vochtig. Tja, hoort er bii als je in het regenseizoen op vakantie gaat. Hadden we maar in het warme, droge, Nederland moeten blijven.

We worden aan het begin van de middag vlak bij ons hotel in Hanoi afgezet. Das fijn want dan hoeven we ons niet weer in een taxi te proppen.

We zitten in het Hanoi Pearl Hotel. Prima hotel dat nog pas een jaar open is en wordt gerund dus twee uiterst vriendelijke zussen. Ook de rest van het personeel zal uiterst vriendelijk blijken.

Onze rugzakken worden naar de kamers gebracht en even later zitten wij al in het Old Quarter van Hanoi. We lopen de wandeling uit de Lonely Planet in het zeer drukke en oude deel van de stad. Na drie uur lopen met af en toe een korte pauze zijn we vermoeid en keren terug naar het hotel.

Zondag 29 juli
Laatste dagje, we slapen zo waar tot 8.45 uit. Rustig ontbijten. Een buffet deze keer. Onze vriendelijke gastvrouw biedt aan dat we onze rugzakken kunnen laten staan en dat we vanavond voor vertrek nog gebruik kunnen maken van de douche. Daar maken we graag gebruik van. Ze vraagt ook nog even naar onze plannen en dan blijkt dat die niet helemaal door kunnen gaan. We wilden naar het nausoleum van Ho Chi Minh maar Uncle Ho is er niet. Normaal gaat zijn gebalsemde lichaam in sept/okt naar het buitenland voor 'onderhoud' maar dat is dit jaar in juli. Het mausoleum is dan ook dicht. Das jammer.

We bezoeken de Temple of Literature. Weer een eenvoudig tempelcomplex in de ons inmiddela bekende Vietnamese stijl. Daarna bezoeken we nog een mooi pagoda en nemen de taxi naar het Old Quarter om nog wat kleine souvenirs te kopen.

Als laatste Vietnamese maaltijd hebben we een hotpot in gedachten in een straatje vol met lokale streetfood en weinig westerlingen. Gisteren liepen we daar al door en het zag er gezellig uit.

We kiezen één van de vele restaurantjes. Hilke neemt rijst, Judith en Jurre noodles en Wiebe en ikke een hotpot. Die hadden we nog niet gehad en is zeer populair. Vergelijk het met een fondue achtige maaltijd. In een bouillion worsen al wat ingedienten ala tofu en ei en wat andere onbestemde dingen gemaakt en aan tafel voeg je zelf groente, vlees of vis toe.
De rijst van Hilke komt als eerste en smaakt best. De noodles echter zijn de slechtste in drie weken en drijven in het vet. Judith neemt een hap maar meer niet. Ook die van Jurre zijn niet lekker. Dan komt onze hotpot. Het oude en roestige camping gasstel op tafel wordt aangestoken en de hotpot er op gezet. Het ziet er niet echt lekker uit maar de toe te voegen ingredienten gaan best. Voordat we goed en wel aan de gang zijn kruipt er een insect uit het gasstel. Kan gebeuren. Maar daarna volgen er steeds meer omdat hun schuilplaats te warm wordt. Te ranzig voor woorden allemaal. Wiebe probeert ze nog met zijm eetstokjes dood te prikken maar het zijn er te veel. De bediening schrikt ook roept hun baas er bij maar dan zijn wij al opgestaan en weggelopen. We hebben de jongen een paar Dong in zijn handen gedrukt voor het bier en water. Ze roepen ons nog na dat we nog veel meer moeten afrekenen maar dat negeren we. Wegwezen hier. Het kriebelt nog na als we even later in een ander restaurant hebben besteld. Het is dan al 20.30 en we eten snel omdat we nog willen douchen voordat onze taxi ons om 22.00 naar het vliegveld zal brengen.

Dan zit het er ineens op als we om 23.00 op het vliegveld staan. De terugreis zal prima verlopen en zeker de tweede vlucht van Dubai naar Dusseldorf in een Airbus 380/800 (Emirates) is fijn met grote stoelen en behoorlijke beenruimte.

Het was een heerlijke vakantie in een mooi en gastvrij land. Zeer afwisselend. Heerlijk eten. Intensief reizen. We hebben het Vietnamese leven van dichtbij ervaren en dat zullen we niet vergeten.

Leuk dat jullie ons ook dit jaar weer hebben gevolgd. Tot de volgende keer.

Groetjes,
Huub, Judith, Hilke, Wiebe, Jurre