Naar Kampot

Vrijdag 26 juli


Vandaag zal het nog maar eens blijken dat de infrastructuur in Cambodja nog lang niet op nivo is. Het is soms net een voldoende maar meestal niet. Alles rijdt ook nog door elkaar heen op de tweebans wegen (bussen, vrachtwagens, scooters en tuktuks) dus het schiet voor geen meter op. Daar ligt meteen ook wel de charme als je er op ingesteld bent. Inmiddels weten we dat een reis van 3 uur, er eentje van 5 wordt. Vandaag hebben we er nog een paar meer voor de boeg, dus geen idee hoe laat we in Kampot aan zullen komen.


Overigens is dit symptomatisch voor de ontwikkeling van het land nadat de Rode Khmer werd verdreven. Als een land berooft wordt van al zijn kennis en van veel jonge kinderen kan het niet anders dan heel lang duren voordat er sprake is van een economisch betere situatie. Zo ver is het nog lang niet en de perspectieven zijn ook niet erg rooskleurig. Er is weinig om op te bouwen. Industrie en landbouw heeft geen grote potentie en toerisme moet verder worden ontwikkeld. Angkor Wat is wel een gigantisch uithangbord. We zien ook niet zo veel toeristen als in andere ZO Aziatische landen.
De mensen zijn zeker erg vriendelijk, maar het verschil met de intrinsieke hartelijkheid van de Vietnamees vorig jaar merken we wel. Dat was toen dan ook wel erg opvallend. Vietnam was ook nog zelfs iest goedkoper met eten en overnachten. We eten nu voor ongeveer $3,50 pp, een cola kost $1, en een grote fles water $0,60. Overnachten doen we voor gemiddeld $37,50. Een busreis van een uur of 8 kost ongeveer $12,00 pp.


Goed, we zijn dus op weg naar Kampot, de peper provincie van het land. We hebben een 'shared Van' van Kratie naar Phnon Penh en vandaar een bus naar Kampot. Het eerste deel gaat tot aan de hoofdstad best aardig met het laatste stuk in de stad zeer langzaam. We zijn wel op tijd om de bus van 12.30 te halen. Vandaar gaat het super langzaam. Eerst de stad uit en daarna op de smalle tweebaans weg met grote zandstroken er langs waren al het verkeer steeds op en af gaat. Om 17.30 zijn we eindelijk in Kampot en worden hartelijk ontvangen door de eigenaren van Fish Island bungalow. Vooral voor Mr. Leng, die redelijk Engels spreekt, zal niets te veel moeite blijken. Hij heeft ons twee kamers met airco gegeven maar Judith en ikke kiezen toch voor de houten bungalow. We geven meteen een was van 4kg af en eten in het restaurant. Koffie kunnen we zelf zetten in de bungalow en rond 22.00 liggen we op bed.


Groetjes,
HJHWJ