Naar Kratie
Door: Huub
Blijf op de hoogte en volg Familie
29 Juli 2019 | Cambodja, Kratié
Woensdag 24 juli
vandaag vertrekken we naar Kratie. Het wordt een lange reisdag (bijna 400km) maar het is een raadsel hoe lang de reis gaat duren. De schattingen lopen uiteen van 7 à 8 uur tot 10 à 11 uur. We hebben een busticket dus het zal wel goed komen.
We denken om 7.00 opgehaald te worden door een wagen die ons naar het busstation zal brengen, waar de bus om 7.45 zal vertrekken. Die wagen is echter een tuktuk. Ook goed. De driver spreekt geen engels maar het wordt wel duidelijk dat er nog een tweede tuktuk komt, want eentje past niet met al die lange benen en vijf rugzakken. We moeten al wel de rugzakken inladen van de oude chauffeur. De tweede komt 20 minuten later en wij beginnen haast te krijgen. Dan moeten er ineens drie met alle bagage over naar de tweede tuktuk. Waarom is ons een raadsel, we willen wel perse samen rijden. Eindelijk kunnen we weg en gaan we toch meteen uit elkaar. Judith en Wiebe linksaf en wij rechtsaf. Oke, we laten het maar gebeuren, er zal wel een plan zijn. Wij zijn 20 minuten later, net op tijd, bij een kantoortje van een busmaatschappij. Judith en Wiebe zijn nergens te bekennen. Die komen pas 15 minuten later omdat er nog drie meiden moesten worden opgehaald. Dat was alsnog een overvolle tuktuk.
Inmiddels was er al een bus voorgereden en moesten wij onze bagage inladen en instappen. Echt niet, zonder de andere twee.
Het was ook geen bus maar een grote minivan. Niemand die engels spreekt dus wijzer worden we niet. Onze bustickets waren al opnieuw uitgeschreven (hoezo?) en uiteindelijk zaten we er in toen Wiebe en Judith er ook waren. We dachten nog steeds dat we naar een groter busstation zouden gaan voor een overstap, maar dit bleek toch onze goede bus al te zijn. Oke. We rijden vervolgens een rondje van een kilometer dat een kwartier duurt om op een klein busstation de grote briefjes ruil te gaan doen tussen buschauffeur en zijn collega's. Daarna belandden we gewoon weer terug op niet meer dan 100 meter van het vertrek en stappen er nog andere passagiers in. Alweer hoezo? Dan, rond 8.30, lijken we toch echt te zijn vertrokken. De drie Engels meiden die ook in de bus zitten snappen er ook niets van. Die gaan ook nog eens naar een compleet andere bestemming dan wij. Eén van ons zal onderweg toch ergens moeten overstappen
We zien het wel.
We hebben de gebruikelijk lunch om 11.00. We hadden een broodje zonder besteld tomaten/kaas en zonder boter/met jam. Dat waren er vijf geworden met klodders boter er jam. Nauwelijks te eten. Gelukkig hadden we crackers, fruit en yoghurt. Om 14.00 als de weg zich splitst mogen wij overstappen in een minivan die noordelijk gaat en de laatste 100km naar Kratie zal doen. Dat lijkt soepel te gaan maar het duurt nog ruim een uur voordat we vertrekken. Het is een rammelbak en chauffeur rijdt als een malle. Ik maan hem dat rustiger rijden want we willen niet in het nieuws komen naar hij lijkt een snelle reincarnatie te willen. We komen veilig aan in Kratie we met twee tuktuks naar hostel The Balcony rijden. Fantastisch gelegen aan de machtige Mekong River. We hebben misschien wel het mooiste uitzicht ook uit een hotel. Mooie schone kamer, heerlijke ruimte om beneden te zitten om te eten en drinken en een boekje te lezen. Ook een vriendelijke eigenaar. We eten en drinken dan ook in het hostel en regelen meteen een private tour voor morgen, daar zijn we speciaal voor naar Kratie gekomen.
Groetjes,
HJHWJ
vandaag vertrekken we naar Kratie. Het wordt een lange reisdag (bijna 400km) maar het is een raadsel hoe lang de reis gaat duren. De schattingen lopen uiteen van 7 à 8 uur tot 10 à 11 uur. We hebben een busticket dus het zal wel goed komen.
We denken om 7.00 opgehaald te worden door een wagen die ons naar het busstation zal brengen, waar de bus om 7.45 zal vertrekken. Die wagen is echter een tuktuk. Ook goed. De driver spreekt geen engels maar het wordt wel duidelijk dat er nog een tweede tuktuk komt, want eentje past niet met al die lange benen en vijf rugzakken. We moeten al wel de rugzakken inladen van de oude chauffeur. De tweede komt 20 minuten later en wij beginnen haast te krijgen. Dan moeten er ineens drie met alle bagage over naar de tweede tuktuk. Waarom is ons een raadsel, we willen wel perse samen rijden. Eindelijk kunnen we weg en gaan we toch meteen uit elkaar. Judith en Wiebe linksaf en wij rechtsaf. Oke, we laten het maar gebeuren, er zal wel een plan zijn. Wij zijn 20 minuten later, net op tijd, bij een kantoortje van een busmaatschappij. Judith en Wiebe zijn nergens te bekennen. Die komen pas 15 minuten later omdat er nog drie meiden moesten worden opgehaald. Dat was alsnog een overvolle tuktuk.
Inmiddels was er al een bus voorgereden en moesten wij onze bagage inladen en instappen. Echt niet, zonder de andere twee.
Het was ook geen bus maar een grote minivan. Niemand die engels spreekt dus wijzer worden we niet. Onze bustickets waren al opnieuw uitgeschreven (hoezo?) en uiteindelijk zaten we er in toen Wiebe en Judith er ook waren. We dachten nog steeds dat we naar een groter busstation zouden gaan voor een overstap, maar dit bleek toch onze goede bus al te zijn. Oke. We rijden vervolgens een rondje van een kilometer dat een kwartier duurt om op een klein busstation de grote briefjes ruil te gaan doen tussen buschauffeur en zijn collega's. Daarna belandden we gewoon weer terug op niet meer dan 100 meter van het vertrek en stappen er nog andere passagiers in. Alweer hoezo? Dan, rond 8.30, lijken we toch echt te zijn vertrokken. De drie Engels meiden die ook in de bus zitten snappen er ook niets van. Die gaan ook nog eens naar een compleet andere bestemming dan wij. Eén van ons zal onderweg toch ergens moeten overstappen
We zien het wel.
We hebben de gebruikelijk lunch om 11.00. We hadden een broodje zonder besteld tomaten/kaas en zonder boter/met jam. Dat waren er vijf geworden met klodders boter er jam. Nauwelijks te eten. Gelukkig hadden we crackers, fruit en yoghurt. Om 14.00 als de weg zich splitst mogen wij overstappen in een minivan die noordelijk gaat en de laatste 100km naar Kratie zal doen. Dat lijkt soepel te gaan maar het duurt nog ruim een uur voordat we vertrekken. Het is een rammelbak en chauffeur rijdt als een malle. Ik maan hem dat rustiger rijden want we willen niet in het nieuws komen naar hij lijkt een snelle reincarnatie te willen. We komen veilig aan in Kratie we met twee tuktuks naar hostel The Balcony rijden. Fantastisch gelegen aan de machtige Mekong River. We hebben misschien wel het mooiste uitzicht ook uit een hotel. Mooie schone kamer, heerlijke ruimte om beneden te zitten om te eten en drinken en een boekje te lezen. Ook een vriendelijke eigenaar. We eten en drinken dan ook in het hostel en regelen meteen een private tour voor morgen, daar zijn we speciaal voor naar Kratie gekomen.
Groetjes,
HJHWJ
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
