Phnom Penh

Zaterdag 13 juli
We vertrekken om 12.30 naar Frankurt en als alles goed gaat hebben we een reis van zo'n 23 uur voor de boeg. En dat komt helemaal uit. Tis prima vliegen met Thai Airways & Smile. Alleen Hilke spuugt een paar zakjes vol, maar stipt op tijd landen we om 15.00 in Phnom Pen. Immigratie gaat super snel, net als het regelen van de taxi, hoewel we daar al meteen scherp moeten zijn om niet onnodige US dollars te betalen (die hier uit de ATM rollen in plaats van Khmer Riel). Aangekomen bij ons hotel, blijkt dat gesloten. Tja, kan gebeuren ondanks een booking.com boeking. Ginne paniek. We eten onze eerste fried rice en noodles en regelen verderop in de straat een nieuw onderkomen voor de komende twee nachten. Wiebe zijn 'easy verkoop skills' helpen er niets aan dat we geen korting krijgen, ha. Het is 17.00 als we de stad inlopen. Heerlijke relaxte sfeer en lang niet zo druk als vorig jaar in Vietnam en zeker niet als in Ho Chi Minh stad. Er wonen ook 80 miljoen mensen minder hier en dat merk je meteen. We slenteren langs de gezellige kade en eten wat bij het Noodle House voordat we rond 20.30 ons bed induiken. Ik pak nog ff een biertje in ons hostel met Hilke, aan de staatkant. Wat een genot die Aziatische sfeer, de geuren, de hitte, het relaxte tempo.


Maandag 15 juli
Ik ben om 7.00 op, de rest volgt anderhalf tot twee uur later. Dan is mijn eerste sterke zoete koffie en toast met jam al lang op en heb ik al weer genoten van het niets doen en het straatleven 'langs zien komen'.


We regelen een grote tuktuk van vier personen waar we net inpassen en beginnen bij het Tuol Sleng museum (ook wel het Genocide museum genoemd). Ooit was dit een school maar Pol Pot maakte er gevangenkamp S21 van toen hij aan de macht kwam. Onze gids vertelt ons over alle gruwelijkheden tijdens het regiem van één van 's werelds grootste dictators ooit. De resten van het kamp 'vertellen' de rest. We waren goed ingelezen maar zo dichtbij zijn de verhalen toch schokkend. Systematisch delen van de eigen bevolking vermoorden waaronder bijna alle intellectuelen en als eerste ook heel veel jonge kinderen. In dit kamp alleen al zijn ongeveer 20.000 mensen vermoord en er waren slechts 7 overlevenden waarvan we er eentje hebben gesproken. In totaal is één derde van de zeven miljoen inwoners vermoord.


We rijden door naar Choeung Ek, één van de vierhonderd Killing Fields van het land. We kunnen nu een beetje een beeld te vormen hoe het er hier aan toe is gegaan. Het aller gruwelijkst was de Killing tree waartegen veel baby de dood vonden.


Het is al duidelijk dat het meest indrukwekkende deel van onze vakantie er op zit.


We rijden via een voorspelbare Russian market, zonder enige russische invloed whatsoever, terug naar ons hostel. Regelen de bustickets naar Battambang voor morgen en lopen door de stad naar Wat Phnom (een Wat is een tempel). Stieken doen we het laatste stukje met een tuktuk omdat het begint te hozen. Na het bezoek aan de tempel lopen we de 3,5 km terug naar het hostel (het is nog steeds een hele klamme dikke 30 graden) en eten op een rooftop rijst, noodles, curry, burger en inktvis (das best een diverse kaart toch).


Morgen om 9.30 vertrekken we naar de tweede grootste stad van het land. Lekker uitslapen dus.


Groetjes,
HJHWJ