Hue en Phong Nha

Maandag 16 juli: Hue.
Nadat we gisteren het Citadel, gebouwd door de eerste keizer, in het centrum van Hue hebben bezicht, gaan we vandaag drie keizerlijke tombes ( mausoleum) bezoeken.
En passant bezoeken we nog het 125 jaar oude An Hieng huis ( huis van de eerste vrouwelijke minister) en een martial art show. Die laatse zijn voor ons programmavulling. We hebben hiervoor een tour geboekt omdat het anders heel veel organisatie zou vergen om op alle locaties te komen. We beginnen echter op de Dong Ha markt waar we met een dragonboat over de Perfume river heen gaan. Daarna 3 km verder varen naar de Thien Mu Pagoda, gebouwd door keizer Thieu Tri in 1844 nadat de oorspronkelijke bouw diverse keren werd verwoest. Mooi pagoda met een mooi verhaal verteld door onze lieftallige gids Ha, die die ochtend op de veel te grote schoenen loopt die ze van haar moeder had meegekregen omdat het regende. Ze vertelt honderduit en we begrijpen de historie van de keizers ( die ze steevast kings noemt) steeds beter. Ook alles wat we gisteren al hebben gezien. We horen ook steeds stukjes over het dagelijkse Vietnamese leven en hun verering van hun voorvaderen.Vragen over beleid en overheid zal ze in ieder geval niet beantwoorden. Overigens interressant te vermelden daarover is dat Vietnam een communistisch land is maar dat de Vietnamezen alles zelf moeten betalen. Van de school van de kinderen tot hun pensioen. Ze betalen ook geen belastingen. We snappen dat systeem nog niet helemaal.

Terug naar Ha die haar verhaal eindigd met de geesten die rondwaren in het Citadel en de pagoda en op straat waardoor veel Vietnamezen na 18.00 niet meer in het Citadel of zelfs op straat willen zijn. Dit is de hele korte versie nog maar .

Aan het einde van de ochtend sluiten we weer aan bij de rest van de groep die in het Citadel was begonnen en we krijgen een lunch met regionale speciliteiten. Voorlopig is er weinig wat we niet lusten hebben we al van alles geprobeerd, en smaakt het veelal bijzonder goed. We hadden ons ook vooraf al op het eten verheugd. Heel veel varianten op noodles en rijst. Het lijkt soms wel dat het de hele dag over eten gaat en we van maaltijd naar maaltijd gaan en tussendoor steeds maar weee water kopen.

Het is inmiddels in de middag als we de eerste van de drie keizerlijke tombes bezoeken. Van keizer 3,4 en 9 dacht ik maar het duizelt van alle historische weetjes. Gids Tring heeft het van Ha overgenomen en leert ons die middag de verhalen achter de mausoleums. Alle drie een andere stijl, de één gebouwd in zwart beton met een zeer uitbundig versierde binnenkant, de andere eenvoudig. Boeiend om te zien en naar de verhalen te luisteren.

Aan het einde van de middag is de geschiedenis les klaar en kunnen we weer gaan eten. We belandden in de 'toeristische straat' in een in camouflage stijl aangekleed restaurant waar dan klassieke muziek te horen is. Rara jongens die Vietnamezen.

Terug in onze homestay slaan we de uitnodiging van de eigenaresse voor een biertje op het dakterras vriendelijk af want we zijn moe en moeten morgen vroeg op, om 5.00. Bovendien is een lang gesprek via Google Translate niet erg makkelijk. Wel weer gastvrij en ze accepteert het met haar klaterende, welgemeende, glimlach. Na haar 'goodnight family' duiken we ons bedje in.

Dinsdag 17 juli.
Het kostte wat moeite maar via onze gastvrouw hebben we kunnen regelen dat we onderweg naar onze volgende bestemming de Vinh Moc tunnels gaan bezoeken, gelegen net boven de gedemilitariseerde zone (DMZ). Als dat niet was gelukt hadden we die op een lange tour ( 250 km in de bus) vanuit Hue moeten bezoeken. Kost ons wel 2.3000.000 Vietnamese Dong (€ 85,00), maar we besparen een tour en krijgen een private car in de plaats.

Als afscheid worden we eerste nog wel uitgenodigd voor koffie en jasmijn thee en krijgen we brood met ei mee voor onderweg. Ik val in herhaling als ik zeg dat de Vietnamese gastvrijheid groot is. We heben dit nooit eerder sinds onze eerste reizen in 1991 eerder op deze manier meegemaakt.

Na een bordesfotoshoot mogen we vertrekken, nog lang nagezwaaid. Dat was alweer een bijzondere homestay. Sorry voor de volgende typisch Nederlandse opmerking maar de prijs/kwaliteit verhouding ligt ongekend hoog. Hele mooie accomodatie voor weinig geld. Ook dat hebben we nog nooit zo gezien.

De tweehonderd kilometer naar Phong Nha worden dus op de helft onderbroken door een bezoek aan de DMZ. We hebben alleen afgesproken om de tunnels te bezoeken maar onze chauffeur verrast ons door ook uitgebreid te stoppen bij de Ben Hai river waar op de alom bekende 17e breedtegraad de scheiding tussen Noord en Zuid Vietnam een feit werd. Onze geschiedenis gaat rustig verder in het bijbehorende museum. Overigens is de samenvoeging en het weer uit elkaar van Noord en Zuid Vietnam niet alleen iets uit de recente geschiedenis. Het lijkt wel of het land, of de twee landen, daar altijd nee hebben geworsteld. Echter de laatsw samenvoeging onder leiding van Ho Chi Minchn( uncle Ho) lijkt nu toch wel definitief. Ook in dit museum is zijn standbeeld weer prominent aanwezig.

Dan gaan we verder naar de tunnels.

De Vinh Moc tunnels zijn grotendeels in tact gebleven omdat ze nooit door de Amerikanen zijn ontdekt. Het is een stelsel gangen van drie verdiepingen waar een heel dorp ondergronds in is gegaan. Volgens de gids zonder voorop gezet plan zijn ze gaan graven. Het verhaal dat ze vertelt en de manier waarop de tunnels zijn gebruikt wijzen toch op minstens een goede gedachte. Boeiend verhaal en een indrukwekkend eenvoudige site om te bezoeken. Weer een beetje geleerd van de recente Vietnamese geschiedenis.

Twee uur later zitten we in onze nieuwe homestay Carambola in Phong Nha. Aan de rivier met uitzicht op het karstgebergte. Vanochtend geboekt nadat het eerder vol zat. Omdat de gisterenavond geboekte homestay Le Diep vanochtend via een raadselachtige google translate Whats app lieten weten dat ze volgeboekt waren ( via Booking.com geboekt) vanochtend toch nog een poging gedaan om Carambola te boeken. Dat lukte voor één nacht. Dat zullen er uiteindelijk twee worden omdat er een annulering was zodat we niet hoeven te verkassen.

Deze homestay heeft zes leuke hutjes met airco en fan en een strandje zodat we zouden kunnen zwemmen. Dat gaat er helaas niet van komen. Het strandje verdwijnt bijna onder onze ogen doordat er veel water wordt aangevoerd vanuit de jungle. Het is volgens de eigenaar in twee dagen van helder groen naar bruin gekleurd door de harde stroming.

Dat zal nog meer gevolgen hebben voor onze plannen.

Phong Nha staat bekend om haar enorme grottenstelsel. Volgens Britse onderzoekers (oa met inbreng van National Geographic) herbergt het met Son Doong de grootste grot ter wereld. Moeite waar om even de googelen want de fotos zijn geweldig. Helaas alleen te bereiken op een 7-daagse trekking en met een prijskaartje van €3.000,00 pp. Wij hebben als doel de Phong Nha en de Paradise grot te bezoeken en gaan dezelfde middag nog op pad naar de eerste. Dat plan gaat helaas niet door. Door de hoge waterstand is de grot, die alleen per boot bereikbaar is, niet meer toegangelijk en dat zal gedurende ons verblijf niet meer veranderen. Flinke tegenvaller. De rest van de middag hebben we dus vrij. We brengen de door bij Bamboo cafe. Hardstikke leuk tentje met heerlijk eten.

We liggen niet al te laat op bed want we hopen de Phong Nha grot morgenvroeg alsnog te bezoeken. Dat zal dus niet lukken.

Woensdag 18 juli.

Na een lekker ontbijt regelen we bij onze gastheer een auto naar de Paradise cave.
Het lijkt er op dat men hier alle toeristen in (dure) tours van een dag wil proppen. Vaak met overbodig bezoeken aan lokale ondernemers. Wij zijn een beetje eigenwijs hebben een beetje een aversie tegen tours waarbij er geen vrijheid is en denken het zelf ook wel te kunnen regelen. Soms kan het nauwelijjs anders maar nu lukt het wel.

Grotten hebben we al vaker bezocht en deze stonden dan ook eerst niet op onze route. Stalagtieten en stalagmieten kennen we wel. Uiteindelijk toch maar gedaan omdat de Phong Nha en ook de Paradise cave vele malen groter zouden zijn dan we ooit hebben gezien.

Niets blijkt minder waar te zijn. Bij binnenkomst is de eerste aanblik nog niet overtuigend, maar dat veranderd als we dieper in de 31 kilometer lange grot lopen. De omschrijving van de Lonely Planet was al veelbelovend: " the scale is breathtaking ......into a cathedral- like space". Het is echt indrukwekkend veel groter dan we ooit hebben gezien met kolossale stalagmieten en stalagtieten. We blijven ons verbazen tot het punt waar we niet verder mogen en op de terugweg hetzelfde. De verlichting is gelukkig sober en dat versterkt het effect.

Zonder twijfel een goed besluit om hier naar toe te gaan en jammer dat we de andere grot niet in kunnen. Zeker weten dat als je in de Son Doong grot zou staan met een hoogte van 200m en een opening van 150m dat dat een héél gaaf zou zijn. Nog ff doorsparen.

De rest van de middag doen we lekker niks en genieten we nog na. We eten weer bij een lokaal restaurantje, heel vaak gekoppeld aan een woning. Gewoon lekkere rijst, noodles en noodle soep (Pho bo) en dat met water en bier voor net onder een tientje.

We moeten weer onze paraplus gebruiken als we teruglopen maar met ruim 30 graden is dat best te doen.

Morgen hebben we onze eerste lange treinreis van 8,5 uur naar Ninh Binh.

Groetjes uit heerlijk Vietnam,
HJHWJ