Monteverde Cloud Forest en Aventura zip line

...en daar gaat ie weer, deze keer om 6.00 (het kan overigens nog vroeger kan ik alvast verklappen). Geen gel, mascara etc nodig hier dus om 6.30 zitten we aan het ontbijt (lekker dikke droge pancakes, vers fruit (hebben we thuis niet) en scrambled eggs.

Om 7.30 gaat de bus naar Monteverde Cloud Forest. Regenwoud op hoogte vooral ontstaan doordat het steevast in de wolken ligt. We verwachten daardoor ook niet veel dieren te zien.

Helaas, controle navraag in mijn beste spaans leert dat de bus dus niet vertrekt. Het waarom kom ik niet achter maar later horen we dat er een licentie probleem zou zijn. Het zal wel. Staan we dan even vertwijfeld maar de oplossing stond al voor onze neus en een vriendelijke dame attendeert ons daarop. Een colletivo, taxibusje, we kunnen zo instappen en worden bij de ingang van het park afgezet.
Uiteraard eerst $70 aftikken. We kiezen voor een wandeling van ongeveer drie uur.

Het forest doet al snel zijn naam eer aan. Het is en wordt steeds mistiger als we hoger komen. Het drupt en druipt van alle kanten, een beetje een mystieke sfeer onstaat er dan. Best bijzonder. Andere vegetatie ook dan we eerder hebben gezien. Veel meer bomen die ook bovenin zijn dichtgegroeid en met mos bedekt. Eén oversteek gaat over een bewegende hangbrug. Lijkt een mini Golden Gate, rood ijzer en inclusief mist. Was een mooie wandeling.

We nemen een taxi terug die we delen met twee Nederlanders die we twee dagen later weer tegen zullen komen als buren in ons hostel in Quepos. Zo komen we gedurende onze reis steeds weer bekende gezichten tegen.

Om de busreis voor de volgende dag naar Quepos te regelen eerst even naar het busstation om kaartjes te kopen. We kunnen kiezen, vertek om 4.20 am of 5.30 am. Makkelijke keuze want dan kunnen we 'uitslapen' tot 4.30, duhh.
We doen boodschappen voor de lunch die we in ons hotel opeten in de keuken/kamer. Stokbrood, knakworst, eindelijk kaas, tonijn en jus. En natuurlijk die lekkere koffie van het huis.

Nog een uurtje wachten totdat we om 14.30 worden opgehaald voor het zip-line avontuur. Ik heb er behoorlijk buikpijn van want dat verhaal van het meisje in Spanje had ik ook gelezen. De kinderen hebben er onwijs veel zin in en zijn de zenuwen op elkaar aan het afreageren.

Als het zover is en we aankopen bij Aventura 100% (weer ff googelen en ook filmpjes kijken) ziet het er allemaal goed georganiseerd uit. Hier is het zip-linen begonnen in Costa Rica, inmiddels uitgegroeid tot een enorme hype.

Starten dan maar. Ik ga toch maar mee kijken. Zeven lijnen waarvan de twee langste in superman style (1600 meter maar liefst). Dan nog een hangbrug, rappel ( aan katrol recht naar beneden) en de tarzan swing als toetje, van een wiebelende brug springen in een 45 meter diep gat.

Judith en ik staan bij de laatste superman line voor foto's en filmpjes en zien hoe vakkundig er door het personeel wordt gewerkt. Dat geeft hoop dat alles goes zal gaan. Op dat punt zien we veel mensen afhaken voor de tarzan swing ( die durven niet meer) en verwachten dat de kinderen deze niet alle drie zullen doen. Fout! Ze komen van de laatste lijn ad en krijgen dan de vraag of ze nog durven en het is drie keer volmondig ja! Het springen kijk ik maar niet, Judith wel. Even later zijn ze veilig beneden. DAT WAS GAAF!!! Ik denk dat als je ze zult vragen wat het gaafste was deze vakantie dat je drie keer hetzelfde antwoord krijgt.

Opgelucht (ikke) terug, we eten bij soda Bonanza, drinken voor de laatste keer die heerlijke koffie en liggen op tijd op bed. Half vijf de wekker. Lekker vakantie!

Dat was Montevere/St. Elena, weer een ervaring rijker. Op naar Quepos (twee keer drie uur met de bus met een overstap van 1 uur) van waaruit we overmorgen het kleinste maar drukstbezochte nationaal park van CR zullen bezoeken.